Herstel en Deltawerken

Dijkherstel en beveiliging (1953 - 1972)

Door de Watersnoodramp zijn in de buitendijken 150 gaten geslagen met een totale lengte van tien kilometer. In de binnendijken worden 75 gaten geteld. Met alle mogelijke middelen worden deze gaten gedicht.

Duizenden zandzakken worden gevuld door inwoners, vrijwilligers en militairen. Gelukkig komt er snel hulp van kranen, draglines, bulldozers, vrachtwagens en ander materieel. Reeds op 15 april 1953 zijn de nooddijken gereed. Het eiland is dan tijdelijk beschermd tegen het water. 

Na het dichten van de dijken, het droogvallen van de polders en dorpen en het bergen van de slachtoffers kan worden begonnen met de grote schoonmaak. De puinhoop is enorm, aangespoeld wrakhout, huisraad en niet te vergeten een dikke laag modder, maakt het schoonmaken een grote klus. Waar te beginnen? Veel Nederlandse vrouwen melden zich aan om te komen helpen als ‘modderploegen’. Zij maken huis voor huis schoon en wat nog enigszins bruikbaar is van het huisraad wordt ook schoongemaakt.   

Meer dan twintig kilometer buitendijk is zo zwaar beschadigd dat ze vervangen moet worden. Zand kan met zandzuigers worden opgespoten. Alleen, er is bij lange na geen klei genoeg om de dijken te bekleden. Daarom wordt gekozen om hiervoor asfalt te gebruiken. De nieuwe dijken, zand bedekt met asfalt, komen tussen Herkingen en Sluishaven ( 18 km) en aan de oostzijde van de haven van Middelharnis ( 4,5 km) te liggen. 

Goeree-Overflakkee gaat deel uitmaken van het Deltaplan. Niet alleen de dijken en andere zeeweringen worden verhoogd en verzwaard (Deltahoogte), maar ook de rivierarmen rondom het eiland (Haringvliet, Grevelingen en Krammer-Volkerak) worden met dammen afgesloten. Goeree-Overflakkee wordt zo gelijk met het vaste land verbonden. 

Eén van de belangrijkste en tegelijk lastigste afsluitingen is het Haringvliet. In het Haringvliet monden namelijk enkele grote Nederlandse rivieren uit, zodat een echte afsluiting eigenlijk niet mogelijk is. In een aan te leggen dam moeten daarom enorme sluizen worden aangebracht om het rivierwater naar zee te kunnen afvoeren. De Haringvlietsluizen regelen bovendien de waterstanden in de benedenloop van de Rijn en de Maas en worden daarom ook wel de kraan van Nederland genoemd. Het zijn ook de grootste sluizen ter wereld. Aan het reuzenproject wordt veertien jaar gewerkt. Op 2 november 1970 kan het sluizencomplex in gebruik worden genomen. Een jaar later wordt de weg over dam(men) en sluizen officieel opengesteld voor het verkeer.

Met de totstandkoming van de Haringvlietsluizen raken de havens van Ouddorp, Goedereede en Stellendam buiten gebruik voor de vissersvloot. Bij Stellendam wordt daarom een nieuwe vissershaven aangelegd, de Deltahaven. 

Op 1 april 1965 is reeds de Grevelingendam officieel geopend. Enkele maanden later, op 18 september 1965, wordt de veerdienst tussen Sluishaven en Dintelsas opgeheven. Deze veerdienst is jarenlang van groot belang voor het vrachtvervoer naar Noord-Brabant. In 1972 is de Brouwersdam gereed.